De golven ruisen
Ons voorbij
Stil kneden wij
Het zand
Het zandkasteel
Groeit
In alle rust
Verborgen zoen
Even zwemmen
En dan weer
Verder
De torens zijn
In zicht
Nog een klein stukje
En uit respect
Trekt de zee
Zich terug
Samen zitten we
Voor kampvuurtje
En kijken
Hoe het water
Langzaam
Ons kasteel
Overspoelt
Tevreden leunen
We tegen elkaar
Wat eens was, is!
Voor Herma
Han$ 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten