Hij komt binnen
Achttien jaar
Schoffie van
De straat
En huilt
Huilt
Zijn hond
Zal sterven
Het zit hem
En ik neem
Hem
In
Mijn armen
Laat hem
Mijn schouders
Nat huilen
Samen praten
Over begraven
In het bos
Waar ik woonde
Ik laat hem
En zie de
Droef in
Zijn ogen
Troost en praat
En hoop geven
Is alles
Wat ik kan
Ik geef
Het is mijn zijn
Voor Ricardo
Han$ 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten