Vanuit het zijtoneel
Loop ik
Over de goot
Het parket op
Het publiek
Ik zie alleen
De eerste tien rijen
Meer dan zat
Ik proef mijn zweet
Ruik de lampen
Het theaterstof
Het leven
Dan voordragen
En worstelen
Met iets
Wat eigenlijk
Het mooiste is
Wat je
Mee kan
Maken
Pauze verlicht en
Drukt zwaar
Op het
Gemoed
Deel twee gaat
Makkelijker
Kleine jongen
Op groot podium
Één ding scheelt
Ze zit op de eerste rij
Ik ga af na applaus
En blijf even zijtoneel
Voor Herma
Han$ 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten