Ik weet
Ik ben geboren
Voor een
Vol perron
Jaren lang
Wist ik niet
Waar en wat
Maar ging
Voor het geluk
De mooi
De aai
Die ene kus
Heb veel mogen
Meemaken
Veel vrouwen
Om mij heen
Al dan niet
Bed of eten
Zoen
Of aai
Maar nu sta ik
Op het perron
In de hoop dat
Er één trein stopt
Voorlopig rijden ze
Allemaal voorbij
Ik wen aan de wind
Voor Herma die ik graag
Mijn lief zou willen noemen
Han$ 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw draait de molen rond. stoond het hoofd zonder te bukken. en opnieuw en opnieuw en opnieuw. kun je niet zien dat het steeds de zelfde vrouw is. niet lichamelijk maar in je hoofd.. en opnieuw .. daar staat ze weer daar gaat ze weer.. vallen en opstaan vallen en opstaan opstaan opstaan opstaan. het vallen snel vergeten.. wat buiten is is binnen wat binnen is is buiten.. de projectie van een gebroken hart.. een einde lichaam een stille ziel... maar weet dat geen vrouw jou kan redden... ookal smeek je ook al treur je.. ook al droom je ,breek je, scheur je ,geen vrouw kan jou redden.. Alleen jij. en tot die tijd zul je drijven in de zee.
BeantwoordenVerwijderen