Hoe de Tijd ook Raast

Woorden gonzen
Mijn hoofd
En vleugelen
Mijn gedachten

Soms zwart
Soms schitterend
Helder wit
Met gouden randjes

Mij gedachten denken
Over mij
Eindelijk
Het werd tijd

De avond
Vordert mijn
Ideeën
Heel langzaam

Ik schrijf
Realiteit
En hoop dat
Mensen begrijpen

Dat de autonome
Kunstenaar
Niet is te vangen
In het keurslijf

Van deze wereld
Want hoewel
Zeer goed bedoelt
Niet voor mij

Ik blijf autonoom
En trouw
Aan mijzelf
Hoe de tijd ook raast

Han$ 2010