Stijle Storm

Amsterdam, tegels
Duiven onder de kap
En ik, ik stap uit
Kijk om mij heen

Mijn valies en hoofd
Drukken mij
Met zware voeten
Richting boemeltje

Rustig, bank, hitte
Geel komt aan
Drukte alom
Iedereen Ideet hetzelfde

Rustig bij het raam
Haarlem en dan
Bloemendaal en eruit
Ik loop wel.

Zeeweg, eenzame lift
Blonde, wapperende Cabrio
Stoïcijnse meeuwen
Die mijn geluk nog niet vermoeden

Slagboom, Parnassia
Met dank en groet
Wandel ik
Langs bunkerbeton en Leeuwenbekje

De zee zilt mij
Tegemoet en ik ruik, ruik.
Dan wordt mij de blik geboden
Op grijs blauw met witte kammen

Op het strand laat ik mij kleuren
En val met halfoor
Want ik verwacht en weet
De storm in de verte

Aan de vloedlijn aarzelt
Mooi afgetekend tegen
Zwarter kleurend grijs
Ik strijk het zand naast mij

Uitnodigend glad
Samen kijken we zwart en weten
De zoete dood ligt
Achter ons

Verscholen in een
Verlaten huis
De setting is armoedig
Maar ozo dampend

Regen schreeuwt het dak
Wij schreeuwen terug
In onze eigen
Eenzaamheid, met elkaar

Met een laatste,uitgeputte blik
Zie ik haar bikinibroekje
Zwart als de storm
Naast mijn zwarte pak hangen

En ik denk, terwijl ze
Haar lichte snurkje doet
De natuur is ons!
Stijle Storm

Han$ 2009