Als ze aanbelt
Doe ik open
Niet alleen
De voordeur
Kijk
En voel
Wat ik
Voel
Mijn gedachten geselen
Mijn ziel
Hopeloze hoop
Is mijn deel
We eten
En ik herken
Haar gebaren
Als geen ander
Mijn hoofd zweeft
Over de golven
De rotsen
En landt weer
Op de tafel,
De fictieve barriere
De nietgrens
Het licht grijs
We zouden die avond……
Maar weten allebei
Instinctmatig praten
Laat, laat ik haar uit
Zijg op de bank neer
En denk aan
Rauwe Trouw
Han$ 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten