Rommelend door mijn nieuwe huis
Vindt ik stukjes verleden met haar
Probeer ze naar mijn hand te zetten
Maar mijn hand is nog te zwak
Dwalend, denkend door de bossen
Starend in het open vuur
Nachten wakker, ’s morgens vogels
Dan weer werken met een kop vol
Dwingend om mezelf te worden
Klein mannetje, grote glans
Weg uit deze put ellende
Ruk mezelf los van alles
Met geweld, tranen, ongeloof
Stort mijn hele wereld in
Maar de keuze voor mij zelf
Gloort aan de einder
Weg van al die leugens
Weg van moordende dualiteit
Weg van lijntje, hier die schaar
Weg van alles, weg van haar
Achteraf één smsje en een heleboel pijn
140 op de keien, troebel zicht
Thuis is waar mijn hart is
Waar is mijn thuis?
Hans, juni 2008.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ook een hele mooie Hans, emotioneel
BeantwoordenVerwijderenxxxxxxxxxxxxxx
wat mooi toch als jij je diepste gevoelens zo kan uiten ik lees nu al een tijdje mee durf af en toe niet te reageren omdat het van zo diep komt je gevoel en soms is het rechtstreeks alleen voor Patricia maar nu reageer ik toch eens hoor hihih omdat het bij mij ook diep binnenkomt hoe jij gewoon voelt...
BeantwoordenVerwijderenliefs Iris ut Assen
Iris
BeantwoordenVerwijderenIk dank je diep voor je reactie. Niet schromen om meer te reageren. Ik ben een open mens, dus je mag alles zeggen. Ik was je dankbaar voor je commentaar over mijn gedichten bij de voordeur van mijn onderkomen en diep dankbaaar voor je schilderij. Ik ga de kleur van mijn interieur er op aanpassen.
Was blij dat je er die zondag was. Ja ik ben inpel, stimpel stapel verliefd op mijn Poppeke
Zoensels en tot plotseling
Han$