Het is 5 uur
Ik wou dat groen
Want vogels
En licht
Maar nog duister
En als een blok
Zweef ik
Droomhemel
Toch kijkt
Ze even
Om de hoek
Alsof echt
Ik zwerf verder
In mijn Droom
Weilanden vol
Gras en bloemen
Dan langs steil
Pad naar de zee
Tevreden kiezel
Langs haar lijn
Het is vloed
Ze komt naar
Me toe en
Verblijd geef ik mij
Aan haar
En dompel
Mij onder
Proef haar zout
De moeder
Van iedereen
En in haar schoot
Wiegt ze me
Uit een mooie
Ochtend Droom
Voor Patrieske, zomaar.
Han$ 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten