Het ruisen van
Zwarte stof
Verstilt mijn
Mond
Weinig
Maar net genoeg
Om te bedekken
Wat ik wil ontdekken
Mijn hand zoekt
Zij deinst
En zo spelen wij
De avond door
Tot niet meer kunnen
En in de sponde
Pel ik
Met overgave
Tot haar enig omhulsel
Nog het spaarzame licht
Dat zacht over
Haar prachtige lichaam
Ik verken
En proef
Stil genieten
Van mooi
Dan smelten
En veel
Rust en slaap
Morgen weer
Het is al morgen!
Han$ 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten