De Leeg Van Gaan

De bus rijd
Ik rij mee
Niet omdat ik wil
Ik moet.

Plat en koud
Klei overal
Het gemis
Van Vrienden

Het water over
En dan
Betondorp
Trein naar het bewoonde

Het oud, de kroegen
Mijn theater, zo hoog
Mij zo lief
Het plein

Maar ook de eenzaamheid
De herontdekking
Het voelen van
De eeuwen oude stenen

Ik loop door
Zie bekenden
Maar mis
Mijn vrienden

Zal ik ooit
Nog ergens
Kunnen aarden
Ik twijfel

Ik zwerf
In mijn hoofd
Door mijn stad
En prevel wat

In mijn snor
Be ijsd en wit
Maak nieuwe plannen
Voor het leven




Wat voor me ligt
Ik zal sterven in het harnas
Waarschijnlijk op toneel
Met 152 als 1e front

Die kleur staat mij wel
En ik weet
Theater is oorlog
Mijn laatste gedachte

Is voor alle vrouwen in mijn leven
Ze waren stuk voor stuk
Mijn troost waar ik zelf
Niet kon

Dankbaarheid rest mij
Bij de laatste ademtocht
Voor een leven
Zo rijk

Maar voorlopig
Leef ik nog mijn leven
Als de allerlaatste dag
En blijkt morgen

Dat er nog een dag
Overblijft

Polderpeins 2008.

Han$ Ch Kalkman