De Val

Lopend op de weg
Van geluk
Fluitend
Het leven door

Het land is wijds
En verraderlijk
Ik weet het wel
Maar let even niet op

Teveel vertrouwen
In het gras om me heen
Het bleek bij de buurman
Groener, tot je er aan went

Ik val, metersdiep
Als ik wakker wordt
Besef ik dat
Ik handelen moet

Boven mij een vierkant blauw
Lucht waar ik niet bij kan
Ik zit en denk
Weet niet goed wat te doen

Teveel vertrouwen verdoofd
En ontneemt je de scherpte
Van het bestaan
Het bedrog om je heen

Zo zit ik maanden
Soms een korstje brood
Toegeworpen maar niet te vangen
Daarna de plens water in mijn gezicht

Het wordt een routine
Tot ik door mijn gedachten breek
Ik graaf en bouw
Aan de trap die Mijzelf heet

Eens zal ik weer lopen
Op de weg van geluk
Maar beschadigt en alert
Nooit meer echt mezelf

Ik hoop dat degene die de kuil gegraven heeft
Dit gevoel bespaart blijft
Je wordt er geen beter mens van
Het is vechten tegen de bitterheid

Han$ 2008